Rosja

Holendrzy opowiedzieli się w referendum przeciwko akcesji Ukrainy do UE, pokazując przy okazji żółtą kartkę brukselskiemu i lokalnemu establishmentowi. Narodowcy organizują zaś 10 kwietnia w Warszawie antyislamską manifestację, przełamując tym samym tego dnia smoleńską dominantę. Co łączy ze sobą oba te fakty? Osoba, która ma za nimi rzekomo stać. Politycy wszystkich niemal opcji oraz media wszystkich niemal odcieni w kraju nad Wisłą wiedzą już kto. Rzecz jasna Putin.

Po upadku Związku Radzieckiego społeczeństwo rosyjskie zostało rozmrożone i okazało się, że dokonana w międzyczasie zachodnia rewolucja obyczajowa jest mu całkowicie obca. Wynurzająca się z niebytu rosyjska cerkiew prawosławna mocno zaangażowała się w walkę z rewolucją obyczajową, infiltrującą Rosję za pomocą zachodnich mediów i przy wsparciu finansowym zagranicznych fundacji.

Nie ma co ukrywać, w gąszczu dialektycznych zawiłości pytanie o Słowiańszczyznę jest zagadnieniem odnoszącym się do żywotnych spraw, przede wszystkim, Rosji i jej słowiańskiego narodu. W zasadzie stoi ono na porządku od czasów, gdy Rzeczpospolita przegrała z Moskwą długoletnią polityczną i cywilizacyjną wojnę o panowanie na ogromnych stepowych przestrzeniach Międzymorza.

Wizyta ministra kultury Federacji Rosyjskiej była kolejnym etapem realizowanej przez Rosjan próby resetu w stosunkach z Polską. Ważna była osoba gościa – w realiach polityki rosyjskiej jednoznacznie „Białego”, monarchisty, zwolennika czytelnych ocen zbrodni okresu bolszewickiego/sowieckiego – słowem min. Miediński został dobrany jako emisariusz dobrej woli bardzo starannie tak, by nie prowokować wyczulonych antykomunistycznych polskich honorków.