Publicystyka

Jakiś czas temu były wicepremier Jarosław Gowin zaskoczył opinię publiczną stwierdzeniem, że położy się Rejtanem w obronie nauczania gender na polskich uczelniach. Dla mnie osobiście, ale mniemam, że także dla wielu ludzi w Polsce, to stwierdzenie świadczy o tym, że Jarosław Gowin mentalnie tkwi ciągle w środowisku Platformy, a szczególnie jej liberalnego skrzydła.

Jedną z bardziej obrzydliwych cech tzw. etosu solidarnościowego jest całkowite, bezczelne wykorzystywanie historii do bieżącej polityki wewnętrznej i zagranicznej. Ostatnio na szczyty takiego cynicznego instrumentalizmu wspina się pan premier. Oto próbka tej swoiście pojętej "polityki historycznej" na podstawie kilku urywków z jego tyrad w dniu 17 września:

Owo fundamentalne pytanie można zadać, budując je na wiele sposobów. I tak na przykład: czy w naszym klimacie duchowym istnieje coś specyficznie własnego i suwerennego? Czy w ogóle kiedyś tak było? Albo całkiem po prostu i tutaj jesteśmy zaledwie niepoprawnymi marzycielami, ludźmi oderwanymi od rzeczywistości, naśladowcami, którzy są wciąż spóźnieni, zaczynając gdy inni już kończą?

Niedawno mieliśmy okazje przeczytać dwie lapidarne wypowiedzi na temat Rosji. Pierwsza dotyczy zachodnich Europejczyków: przez nich Rosja postrzegana jest jako „niezrealizowana szansa”. Druga dotyczy Polaków: „my postrzegamy ją jako niezrealizowaną groźbę”. Autorem tych myśli jest były szef polskiej dyplomacji Andrzej Olechowski [1].