Publicystyka

Wrzawa wokół ustawy o IPN była tylko przygrywką do znacznie większego problemu przed jakim stoi Polska. Ten problem to kwestia gigantycznych roszczeń jakie szykują wobec nas organizacje żydowskie. Chodzi o mienie utracone w wyniku Holocaustu i po 1945 roku.

Dość niespodziewanie znaleźliśmy się w ogniu kryzysu politycznego wywołanego poprawką do ustawy o IPN. Można powiedzieć, że przegłosowanie tej poprawki było zwieńczeniem ciągu zdarzeń rozpoczętych reportażem TVN o polskich neonazistach.

„Konie kują, żaba nogę podstawia” – mówi stare polskie przysłowie. Tym razem jest to żaba ukraińska. Jesteśmy zajęci analizowaniem wypowiedzi płynących na temat ustawy o IPN ze strony Tel-Awiwu i Waszyngtonu, a nie zauważmy, że głośno szczeka także ten trzeci – Ukraina. Korzystając z sytuacji, że może bezpiecznie krzyczeć zza pleców możnych protektorów – obłudnie i cynicznie chce upiec swoją banderowską pieczeń.

Dla większości Żydów sformułowanie „polski obóz śmierci”, to sprawa oczywista, nie budząca żadnych kontrowersji. Podobnie, jak przekonanie o pomocniczej roli Polaków podczas Holocaustu. Jeśli ktoś myślał, że jest inaczej, musiał się srodze zawieść obserwując reakcję Izraela, a także wpływowych organizacji żydowskich na zmianę ustawy o IPN, która penalizuje przypisywanie narodowi i państwu polskiemu odpowiedzialności za niemieckie zbrodnie podczas II wojny światowej.