Publicystyka

Istotną część wyborców PiS-u, decydującą o jego sukcesach w ostatnich wyborach, stanowi elektorat określający się jako konserwatywny. Dla tej grupy podstawowym czynnikiem decydującym o obdarzeniu któregoś ze stronnictw politycznych swoim poparciem jest troska o zachowanie tradycyjnych wartości. Za strażnika tychże wartości w naszych warunkach pragnie uchodzić właśnie PiS.

Społeczeństwo współczesne uformowane przez kapitalizm i zjawisko masowości opisywane przez klasyków europejskiej refleksji socjologicznej, m.in. Gustava Le Bona czy José Ortegę y Gasseta, kieruje się pewnymi schematami, które od wielu lat nie tracą na aktualności.

Jakiś czas temu były wicepremier Jarosław Gowin zaskoczył opinię publiczną stwierdzeniem, że położy się Rejtanem w obronie nauczania gender na polskich uczelniach. Dla mnie osobiście, ale mniemam, że także dla wielu ludzi w Polsce, to stwierdzenie świadczy o tym, że Jarosław Gowin mentalnie tkwi ciągle w środowisku Platformy, a szczególnie jej liberalnego skrzydła.

Jedną z bardziej obrzydliwych cech tzw. etosu solidarnościowego jest całkowite, bezczelne wykorzystywanie historii do bieżącej polityki wewnętrznej i zagranicznej. Ostatnio na szczyty takiego cynicznego instrumentalizmu wspina się pan premier. Oto próbka tej swoiście pojętej "polityki historycznej" na podstawie kilku urywków z jego tyrad w dniu 17 września: