Myśl Polska

Adam Wielomski: „Bydzie Polska, bydzie” powtarzał jednej z bohaterów „Najdłuższej wojny nowoczesnej Europy”. Stulecie naszej niepodległości to dobra okazja do oceny II, III i IV RP.

Na przełomie października i listopada posłowie Kukiz'15 – Paweł Skutecki i Andrzej Kobylarz – udali się z misją społeczno-gospodarczą do Libanu i Syrii, gdzie spotkali się z najważniejszymi przedstawicielami tych państw. Towarzyszyli im biznesmeni i eksperci zrzeszeni przy Polsko-Arabskim Klubie Społeczno-Gospodarczym, wspierający aktywność zespołu i grup parlamentarnych.

Film „Niepodległość” emitowany 12 listopada w telewizji Polsat i TVP 1 – przykuł uwagę kilku milionów ludzi. 1,5 godziny pokolorowanych, w dużej mierze nieznanych do tej pory kronik filmowych i ujęć – robi naprawdę duże wrażenie. Nie wypowiadam się na temat techniki kolorowania zdjęć, bo się na tym znam średnio, choć odnotowuję glosy krytyczne.

Przed stu laty, będąc trzema kawałkami, zbudowaliśmy jedność. Dzisiaj, będąc jednym kawałkiem, rozsypujemy się na części. Jesteśmy jak rozbite lustro, którego największy ocalały kawałek i tak pozostaje spękaną taflą.

Jedną z cech charakterystycznych (nie)porządku prawnego obowiązującego w Polsce po 1989 r. jest ogromna nadprodukcja i niestałość prawa oraz funkcjonowanie w nim w tym samym czasie (zatem, teoretycznie, również jednocześnie obowiązujących) przepisów ze sobą sprzecznych, wobec istnienia których każda aktualna władza zachowuje się beztrosko i lekkomyślnie.

Przez dwa dni nie miałem dostępu do komputera. Dzisiaj, czyli dziesiątego listopada 2018 roku włączyłem i od razu poczułem atmosferę chamówy na dawnym wiejskim weselu. Nie znalazłem słownikowego określenia „chamówy”, ale dla mnie to prostackie zachowanie często z użyciem przemocy, wbrew powszechnie przyjętym zachowaniom, uznawanym za dobre obyczaje. Jakby moja definicja nie była ułomna, to mam nadzieję, że wiadomo, o co mi chodzi.

Tak jak Kurski przegiął na antenie TVP w tępej propagandzie sukcesu PiS-u oraz dyskredytacji przeciwników politycznych, dając opozycji wiatr w żagle, tak decyzja Hanny Gronkiewicz-Waltz, zakazująca Marszu Niepodległości w Warszawie, jest dokładnie odwrotną stroną tego samego medalu.

Pytanie o francuski rząd, który w wyniku zawieszenia broni i traktatu zawartego z Niemcami po klęsce 1940 r.; jest o wiele szerszym zagadnieniem, niż tylko pewną taktyczną kwestią, rodzącą się na tle sytuacji, wynikającej z tej błyskotliwej kampanii oddziałów Wehrmachtu. Najpierw jednak kilka wstępnych założeń.

Pozostaje bowiem informacja, ten właściwy, istotny towar prasy codziennej. I to jest właśnie najważniejsze. Dopóki będzie istniała informacja, podawana przez niezależną prasę, dopóty będzie istniała w narodzie opinia, będzie istniał sąd o rzeczach państwowych.

Do 30 września b.r. trwała imponująca wystawa twórczości Józefa Brandta w Muzeum Narodowym Warszawie. Była to pierwsza, tak obszerna, obejmująca ok. 300 prac ułożonych chronologicznie, ekspozycja obrazów, rysunków, szkiców, a nawet fotografii jednego z najważniejszych i najciekawszych malarzy polskich XIX w. – obok Jana Matejki i Henryka Siemiradzkiego. Wszyscy trzej odnieśli sukces międzynarodowy.