Myśl Polska

Na zaproszenie Azerbejdżańskiej Centralnej Komisji Wyborczej pojechałam do Baku przyglądać się tegorocznym wyborom parlamentarnym. W stolicy Azerbejdżanu jako obserwator reprezentowałam polskie media, z ramienia tygodnika „Myśl Polska”. To dla mnie niezwykłe wyróżnienie, jednak zważywszy na mój sceptyczny stosunek do demokracji w pewnym sensie poczułam się też zakłopotana. Bo jak tu stać na straży systemu, którego – delikatnie rzecz ujmując – nie darzę poważaniem?

W oczekiwaniu na mającą się niebawem ukazać książkę poświęconą myśli politycznej jednego z filarów powojennego środowiska katolików społecznie postępowych, skupionych w ramach Stowarzyszenia PAX (Ariel Orzełek, „Poszukiwanie modelu realizmu politycznego. Myśl i publicystyka Aleksandra Bocheńskiego”, Wyd. UMCS), obejrzałem sztukę teatralną traktującą o jednym z dwóch braci autora „Dziejów głupoty w Polsce”.

Jedną z kilku reform obok reformy edukacji wprowadzonych w 1999 roku była reforma administracyjna kraju, która wprowadziła 3-stopniowy podział administracyjny. W chwili jej opracowywania największe kontrowersje budziło ograniczenie liczby województw z 49 do 16. Zwracano uwagę na kuriozalne sytuacje kiedy niektóre powiaty znalazły się w strukturach województw, z którymi ani historycznie ani gospodarczo nie miały wiele wspólnego.

27 stycznia prezydent Syryjskiej Republiki Arabskiej (SRA), Baszar al-Asad spotkał się ze specjalnym wysłannikiem Rosji do Syrii, Aleksandrem Ławrentiewem i zastępcą ministra spraw zagranicznych Rosji, Siergiejem Wierszyninem.

Wiele się obecnie rozprawia o znaczeniu wszechoceanu, z drugiej zaś strony lądów – głównie Eurazji – w starciu o panowanie nad światem. Zasadniczo trwa ono od lat, a jego obecną fazę można uznać za symbolicznie rozpoczętą z chwilą wybuchu wojny w Donbasie, czyli w kwietniu 2014 r. Są również i inne jej wyjaśnienia (tego konfliktu), lecz bez tej zasadniczej osi sporu, już dawno byśmy o Donbasie zapomnieli.

Osoby niezorientowane w temacie mają ostatnio prawo odnieść wrażenie, że polski przemysł wydobywczy ta jakieś eldorado. Oto – dokładnie w dniu 14 lutego – pracownicy Polskiej Grupy Górniczej (siedziba spółki na zdjęciu) otrzymują „walentynkowy” prezent w postaci „czternastki”, co Spółkę kosztuje – bagatela (w końcu bogatemu wolno) – 389 mln zł.

Wydarzenia w Pucku, podczas których opozycja niewybrednie wygwizdała, a nawet – jak twierdzą niektórzy – sponiewierała prezydenta Andrzeja Dudę pokazały, że Prawo i Sprawiedliwość oraz suflujące mu media, mają coraz większy problem z przyjmowaniem krytyki głowy państwa. Z pewnych względów jest to zrozumiałe, wszak od wyniku rozpoczętej właśnie batalii prezydenckiej zależy przyszłość ekipy rządzącej.

„Wszystkie strony stale modyfikują swoje stanowiska. Życie jest z natury dynamiczne, także jestem pewien, że i strona polska i rosyjska będą swoje stanowiska zmieniać. Problem tylko w tym, w jakim kierunku będą szły te zmiany. Warto byłoby nie dopuścić do dalszej radykalizacji stanowisk. Chciałbym, aby i Polska i Rosja zbliżyły się do opinii bardziej wyważonych” – mówi dr Siergiej Markow.

Po raz kolejny odbył się ten zupełnie absurdalny marsz przez Hajnówkę i znowu wyglądał na kiepską parodię oranżyzmu, czyli w warunkach polskich - na szukanie konfliktu etnicznego tam, gdzie nie dość, że go nie było, to jeszcze jest zupełnie zbędny...

„Przyszedł wreszcie ten upragniony dzień. Nie ma najeźdźcy i gnębiących nas praw. Żyjemy! Nie wierzę, że to prawda, to sen lub złudzenie. W mieście pełno biało-czerwonych flag. Więc to jednak prawda! Wolność!” – pisał 75 lat temu 19-letni Jerzy Topuszek, który jak wielu rówieśników przeżył koszmar niemieckiej okupacji „Kraju Warty”.