Polska

Spora część, spośród niewielkiej części Polaków, interesujących się sprawami publicznymi trzęsie się z oburzenia. Przedmiotem słusznego gniewu ludu są uczestnicy Marszu Niepodległości, którzy podobno obrzucali racami jakiś balkon doprowadzając do pożaru mieszkania. Być może i ja popadłbym w gniewne spazmy, gdyby nie pewien istotny czynnik. Mianowicie już raz to przerabialiśmy

W ostatnich tygodniach mamy kumulację różnych niepokojów społecznych w Polsce. Do tej pory były to protesty pojedynczych grup zawodowych, łatwo pacyfikowane. 2019 rok - nauczyciele, 2020 rok – górnicy, rolnicy. Żadna z tych grup, nie zmusiła rządzących do zmiany sposobu zarządzania państwem. Rządzący popadli w samozadowolenie. Przegrali tylko jedną ważną kampanię – wybory do Senatu.

Strajki, protesty, blokady, pandemia. To wszystko dzieje się na naszych ulicach i nabiera rozpędu. Sytuacja jest dynamiczna i nie trzeba jej specjalnie opisywać, gdyż wszyscy obserwujemy ją każdego dnia i o niej rozmawiamy. Chcę do tej gorącej dyskusji dorzucić parę własnych przemyśleń, mając na uwadze, że pewnie narażę się różnym znajomym.

23 października w Zielonce odbyła się organizowana przez Wyższą Szkołę Współpracy Międzynarodowej i Regionalnej im. Zygmunta Glogera konferencja poświęcona trudnym relacjom polsko-rosyjskim. Jej głównym celem było podjęcie próby umiejscowienia źródeł problemów w naszych stosunkach, ale także zastanowienie się nad możliwymi drogami wyjścia z przedłużającego się kryzysu, który doprowadził do faktycznego zamrożenia kontaktów Warszawy z Moskwą.