Rosja

Zmarnowana szansa! To pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy, kiedy zabrałam się za pisanie reportażu z Obwodu Kaliningradzkiego. Po powrocie było tak samo, dlatego odczekałam kilka tygodni, licząc poniekąd, że z upływem czasu spojrzę na sprawę z większym dystansem.

W ostatnich dniach zawitał do Polski znany hochsztapler międzynarodowy, a jak trzeba to amerykańska pacynka, były prezydent Gruzji, obywatel Ukrainy i nawet gubernator, później poszukiwany listem gończym przez swoich niedawnych kompanów, czyli Mikheil Saakaszwili (nie wiedzieć czemu często przedstawiany nawet w skrajnie rusofobicznych mediach, jako Michaił, w znienawidzonym języku okupantów).

„Agresja rosyjska na Ukrainę”, „wojna” – to często spotykane u nas sformułowania. Gdyby ktoś nie wiedział jak jest, brałby je na serio. Tymczasem ta „wojna” ma bardzo dziwne oblicze. Po pierwsze, oba państwa nadal utrzymują stosunki dyplomatyczne, po drugie, kwitnie handel między nimi, także handel bronią.

Władimir Putin myśli w kategoriach realistycznej teorii stosunków międzynarodowych. Neguje się w niej charakterystyczną dla teorii liberalnej i dla neokonserwatyzmu zależność polityki zagranicznej od wewnętrznego ustroju i ideologii państwa. Kreml uznał zatem aferę Dżamala Chaszoggiego za wewnętrzny problem Arabii i się do niej nie miesza. Prezentuje się w ten sposób na arenie międzynarodowej jako państwo poważne, wiarygodne i odpowiedzialne.