Rosja

W ciągu ostatnich dekad żyliśmy w oczekiwaniu czegoś fatalnego, jakiegoś nieodwracalnego i decydującego Wydarzenia. Być może tym Wydarzeniem będzie właśnie epidemia koronawirusa. Za wcześnie jest jeszcze na szczegółowe wnioski, ale mamy już za sobą osiągnięcie punktu bez odwrotu w ramach niektórych procesów zachodzących w geopolityce i ideologii.

„Dzień mojej śmierci będzie dniem żałoby narodowej” – mówił w jednym z ostatnich wywiadów Eduard Limonow. Rosyjski pisarz i skandalizujący polityk zmarł wieczorem 17 marca w jednym z moskiewskich szpitali. Żałoby narodowej nie ma. Limonow nie przewidział epidemii koronawirusa i tego, że to właśnie ona zdominuje przestrzeń informacyjną nie tylko Rosji, ale i całego świata.

Po niedzielnej liturgii w cerkwi św. Teodora Studyty 26 stycznia pogoda była nienajgorsza. Świątynia położona jest wprawdzie w centrum Moskwy, ale w czasach radzieckich została osłonięta stojącymi wokół niezbyt estetycznymi, kilkupiętrowymi budynkami. Stąd, jak na taką lokalizację, panuje tu względna cisza. Można usiąść na przycerkiewnej ławce i oddać się rozmyślaniom.

Sztab antykryzysowy, postawienie na nogi struktur rządowych, informacyjnych i eksperckich na niespotykaną skalę na nic się nie przydały. Prezydent Władimir Putin rozczarował w Jerozolimie wszystkich tych, którzy szykowali się na kolejną konfrontację. Nie zaatakował – o zgrozo! – Polski. Praktycznie nawet jej w swoim wystąpieniu nie wymienił. Tym samym naraził na śmieszność histeryzujące polskie elity rządzące. Nie po raz pierwszy i zapewne nie po raz ostatni.