Publicystyka

Jestem endekiem. Zawsze nim byłem. Nie oznacza to, że uważam endecję za szczyt swoich politycznych marzeń. Tak nie jest. Parafrazując znane słowa Dmowskiego, mogę jedynie za siebie powiedzieć, że ”wolno mi być dumnym z tego, co w endecji jest wielkie, ale muszę przyjąć i upokorzenie, które spada na endecję za to, co jest w niej marne”.

Jednym z głównych argumentów przeciwko ustrojowi PRL i całego obozu radzieckiego było to, że nie dopuszczał on wolności słowa i krępował demokrację. Uważa się że duża część informacji służyła wtedy propagandzie, media były cenzurowane i służyły kształtowaniu opinii po myśli rządzących

Nie bądźmy talmudystami – przestrzegał Roman Dmowski, dając do zrozumienia, że myśl narodowa nie może się kierować dogmatami, tylko realną oceną otaczającej nas rzeczywistości. W tradycji naszego pisma, które istnieje od 1941 dewiza ta była realizowana zawsze, pismo było miejscem wywiany poglądów, nawet bardzo od siebie odległych, o co dbał zwłaszcza długoletni redaktor naczelny Antoni Dargas.

Protesty w Stanach Zjednoczonych wywołują w Polsce skrajne emocje. Ktoś mógłby powiedzieć, że to naturalne: mieszkańcy protektoratu interesują się rozwojem sytuacji w metropolii. Jednak zainteresowanie to coraz częściej nacechowane jest emocjonalnym zaangażowaniem, popieraniem określonych sił za oceanem, choć siły te o tym poparciu polskich publicystów i środowisk nigdy nawet zapewne nie usłyszą.