Publicystyka

Bez większego echa w mediach przeszła krajowa konwencja Konfederacji. Wpisuje się to w ogólny trend który sprawia, że czołowe redakcje albo udają, że rzeczony komitet nie istnieje, albo starają się go zdyskredytować. W tym ostatnim działaniu prym wiedzie propagandowa tuba rządu w jaką zmienił telewizję publiczną Jacek Kurski.

Wobec niespodziewanej absencji na obchodach 80-tej rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej najważniejszego spodziewanego przez obóz władzy gościa – czyli Donalda Trumpa – a także nieobecności przywódców Francji i Wielkiej Brytanii, to prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier i kanclerz Angela Merkel nadali światową rangę tym uroczystościom. Bez wątpienia prezydent Niemiec wygłosił również najlepsze i najważniejsze przemówienia – w Wieluniu i przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

Obchody osiemdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej po raz kolejny stały się areną walki dwóch tożsamości międzynarodowych. Podobnie zresztą dzieje się od początku lat dziewięćdziesiątych, także i z innymi rocznicami historycznych wydarzeń. Wydawać by się mogło, że 1 września powinien być momentem nie tylko historycznej, ale i politycznej, a nawet geopolitycznej, refleksji.

Z baneru wyborczego spogląda na mnie uśmiechnięta twarz kandydatki do Sejmu z listy Dobrej Zmiany. Młoda kobieta apelująca o oddanie na nią głosu, weszła do polityki dwie kadencje samorządowe temu. Została radną powiatową i przez kilka lat piastowała tę funkcję. Piastowała bardzo delikatnie, bo na sesjach Rady Powiatu – bodaj nie zabrała ani razu głosu. Nie złożyła też żadnego wniosku – nawet o otwarcie okna bo duszno.