Publicystyka

Jestem endekiem i jestem w coraz dziwniejszej sytuacji. Endecja historycznie jest uznawana za antyniemiecką. Wtedy, na przełomie XIX i XX wieku były po temu uzasadnione powody. Jednak antyniemiecka polityka endecji to była dobrze przemyślana i sensownie realizowana polityka, której elementem była gospodarcza sprawność w Wielkopolsce i na Pomorzu, parlamentarne boje Wojciecha Korfantego Reichstagu, czy odsłonięcie pomnika grunwaldzkiego w Krakowie i w jakiejś części „Krzyżacy” Sienkiewicza.

Powtarzanie dzisiaj w środowisku „Myśli Polskiej” i jej Czytelników, że Prawo i Sprawiedliwość jest współczesnym odbiciem sanacji jest niewątpliwie truizmem. Niemniej, w moim przekonaniu, istnieje głębokie uzasadnienie dla takiego powtarzania, gdyż niektórzy wciąż mylą niby-patriotyczną frazeologię PiS z programem narodowym.

Jeszcze dwa tygodnie temu wydawało się, że PiS ma przed sobą spokojne wakacje i jesień. Dobra sytuacja gospodarcza, nadwyżka budżetowa, wzmocnienie polityczne po wizycie Donalda Trumpa, kompromitacja opozycji i wysokie sondaże. I nagle, z dnia na dzień – wszystko runęło.

W pełnym różnic świecie dobrze jest mieć umiejętność znajdowania tego co nas łączy. Czasami nawet strony, które różnią się niemal wszystkim (co w naturalny sposób czyni je antagonistami) znajdują taki wspólny mianownik. Na przykład nas Polaków i tak zwanych „uchodźców”* łączy przeświadczenie, że Polska jest całkowicie niestosownym miejscem do osiedlania się.