Kultura

Do 30 września b.r. trwała imponująca wystawa twórczości Józefa Brandta w Muzeum Narodowym Warszawie. Była to pierwsza, tak obszerna, obejmująca ok. 300 prac ułożonych chronologicznie, ekspozycja obrazów, rysunków, szkiców, a nawet fotografii jednego z najważniejszych i najciekawszych malarzy polskich XIX w. – obok Jana Matejki i Henryka Siemiradzkiego. Wszyscy trzej odnieśli sukces międzynarodowy.

Czy film "Kler" zdobędzie którąś z głównych nagród na 43. FPFF w Gdyni? Na pewno, tak, prawie wszystkie. Decyzja dawno już zapadła, nie tyle ze względów artystycznych, co ideologicznych. Chyba, że jury dla zachowania pozorów obiektywizmu rzuci jakąś drugorzędną nagrodę innemu filmowi.

W ostatnich dniach mogłem dwukrotnie obejrzeć cały film Wojciecha Smarzowskiego „Kler”. Wrażenia po tych projekcjach, mówiąc delikatnie, mam mieszane. Z jednej strony doceniam odwagę reżysera, że podjął się tak arcytrudnego tematu jakim jest pedofilia. Nie bał się on też ukazać losu ofiar oraz sprawy „zamiatania pod dywan” przez władze kościelne.

O powieści Szczepana Twardocha pt. „Król” pisaliśmy już na łamach „Myśli Polskiej” dwukrotnie (zob. m.in. teksty Jana Engelgarda w „MP” nr 9-10/2017 oraz niżej podpisanego w „MP” nr 13-14/2017). Do powrotu do tematyki związanej z powieścią skłoniła mnie niedawna premiera adaptacji utworu w Teatrze Polskim w Warszawie (Karasia 2). Sztuka w reżyserii Moniki Strzępki zatytułowana jak jej książkowy odpowiednik – „Król” wystawiana jest na deskach sceny przy Karasia 2 począwszy od 18 maja br.