Świat

Jeszcze wojska syryjskie nie zdobyły do końca Aleppo, a już rozległ się wielki krzyk. To krzyk tych, którzy wyreżyserowali ponad pięć lat temu tzw. wojnę domową w Syrii, cały czas ją podsycali, a teraz zdali sobie sprawę, że nie są w stanie powstrzymać klęski tzw. „umiarkowanej demokratycznej opozycji” i zwycięstwa legalnych władz Syrii z prezydentem Asadem na czele.

Tegoroczne wybory prezydenckie w USA, w których konkurowali oligarcha i playboy Donald Trump oraz zbrodniarka wojenna Hilary Clinton, przyciągnęły uwagę, jaką jeszcze nigdy dotąd nie cieszyła się elekcja szefa administracji amerykańskiej. Powodem był Donald Trump, a ściślej niestrawność głoszonych przez niego haseł dla amerykańskich neokonserwatystów, europejskich neoliberałów i ogólnie rzecz biorąc globalistów.

Właściwie wszystkie sondaże dawały zwycięstwo Hillary Clinton. Ale to tylko sondaże. Amerykanie nie mówili prawdy sondażowniom, ponieważ wyborcy boją się mówić prawdę wtedy, gdy czują przeogromny nacisk mass-mediów, nakazujących głosować na „właściwego” kandydata. Znamy to dobrze z polskiego podwórka, szczególnie z l. 90-tych, gdy nieboszczka Unia Wolności regularnie w sondażach miała dwukrotnie większe poparcie niż w rzeczywistości.

W obliczu nieważności referendum na Węgrzech w sprawie przyjmowania uchodźców (do urn poszło 43 proc. uprawnionych do głosowania) premier Viktor Orban zdecydował się na tzw. szybką ucieczkę do przodu i zapowiedział pilne przegłosowanie przez parlament poprawek do konstytucji przyjętej za rządów FIDESZ-u w 2011 roku.