Historia

„Z Moczarem widziałem się może dwa razy. Nie byłem jego człowiekiem głosiłem własne poglądy. Gdy ktoś mnie zapytał na spotkaniu na Uniwersytecie Poznańskim czy jestem człowiekiem Moczara, odparłem: „Nie, ja jestem człowiekiem Gontarza i Polski” – mówił w 2001 roku w wywiadzie z Myślą Polską Ryszard Gontarz (ur. 1930), zmarły po ciężkiej chorobie 17 sierpnia 2017 roku

To były upalne sierpniowe dni 1920 roku. W powietrzu czuć było atmosferę strachu i przeświadczenia co do zbliżającego się wkrótce decydującego starcia. Dyplomaci zagraniczni w panice opuścili Warszawę udając się do Poznania. W stolicy pozostał tylko nuncjusz papieski arcybiskup Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI. Warszawiacy zapamiętali mu to i w 1921 r. Uniwersytet Warszawski nadał duchownemu tytuł doktora honoris causa, a w 1922 r. został odznaczony Orderem Orła Białego.

Książka w formie esejów z dziejów polskiego socjalizmu, próba jego demitologizacji – teza główna – ten socjalizmu z przełomu XIX i XX wieku to teatrzyk z możnymi sponsorami (arystokracja i Żydzi), a martyrologia to ściema – autor uważa, że takie wydarzenia jak ucieczka Piłsudskiego ze szpitala wariatów w Petersburgu czy odbicie „10” z Pawiaka – to „ustawki”, w których główną role odgrywały potężne łapówki.

Od pierwszego wydania naszej książki „W imię czego ta ofiara? Obóz narodowy wobec Powstania Warszawskiego” minęło osiem lat. Czy w tym czasie nasza wiedza o Powstaniu Warszawskim poszerzyła się? Czy w dyskusji, jaka się nadal na ten temat toczy pojawiły się nowe wątki? I jak mają się one do tez zawartych w naszej książce?