Historia

Karol Stefan Frycz (1910-1942), w polskich badaniach nad myślą polityczną, nie jest postacią szerzej znaną. Wystarczy tylko wspomnieć, że pierwsza publikacja jemu poświęcona ukazała się w 2012 roku, zaś w 2014 roku światło dzienne ujrzało jego dzieło historiozoficzne pt. „Polska prawdziwa”. Z tego też powodu, zanim przejdziemy do analizy jego stosunku do Węgrów i Węgier, wskazane jest przedstawienie podstawowych faktów biograficznych.

Nigdy jakoś nie czułem weny ani do tematyki, nazwijmy to ogólnie „żydowskiej”, ani do tropienia „antypolonizmu”… Tylu było chętniejszych i zdolniejszych w tych materiach na łamach prasy szeroko rozumianego obozu narodowego!

Potrzebujemy bohaterów, może nawet bardziej niż kiedykolwiek. Na naszych oczach rozdmuchane poza granice rozsądku, fałszywe autorytety okazały się równie nietrwałe jak budujący je gazetowy papier. Spod blaknących portretów herosów „Solidarności” zaczęły wyłazić ubeckie kwity a konstrukt z kłamstw i półprawd runął niczym domek z kart. Została pustka.

Zdaniem biskupa Tadeusza Pieronka – który wystąpił w programie „Tak jest” Moniki Olejnik na antenie TVN24 – w „pogromy Żydów” podczas okupacji niemieckiej były zaangażowane „setki tysięcy Polaków”, a „Polacy, poszczególni ludzie, nie zdali egzaminu”. Jako przykład podał volksdeutschów, którzy „chcieli lepiej przeżyć okupację, a przy okazji zarobić” [1].