Myśl Polska

Od dłuższego czasu zabierałem się do napisania tego artykułu, ale nowe informacje pojawiające się w mediach powodowały, że wstrzymywałem się, aż w końcu siadłem i zacząłem pisać o nowej religii, czyli wierze w … zmianę klimatu.

Nie wiem od kiedy, ale to chyba w czasach PRL-u utarło się, że synonimem zaściankowości, prowincjonalnej ciemnoty, a nawet pospolitej głupoty były miejscowości Kłaj, Pcim, a zwłaszcza Wąchock. Przeglądając internet dostrzegam obecnie tendencję do zrobienia Kraśnika czymś jeszcze gorszym niż Kłaj, Pcim i Wąchock razem wzięte.

Adam Wielomski: Ci, który interesują się historią prawicowych dyktatur pewnie pamiętają, że po śmierci Antonio Salazara w Portugalii nastąpiła „Rewolucja Goździków” (Revoluçao dos Cravos, 1974), po której salazaryści utracili władzę.

Istotną część wyborców PiS-u, decydującą o jego sukcesach w ostatnich wyborach, stanowi elektorat określający się jako konserwatywny. Dla tej grupy podstawowym czynnikiem decydującym o obdarzeniu któregoś ze stronnictw politycznych swoim poparciem jest troska o zachowanie tradycyjnych wartości. Za strażnika tychże wartości w naszych warunkach pragnie uchodzić właśnie PiS.

Na Kaukazie Południowym znów pojawiła się możliwość wojny na większą skalę. Nikt nie będzie analizował, kto zaczął i sprowokował obecne starcia. Zresztą dojść do tego zapewne nie można. Nie ma to też szczególnego znaczenia. Każde zaostrzenie sytuacji w Górskim Karabachu przypomina nam przede wszystkim, że na świecie istnieją konflikty niemożliwe do pokojowego rozwiązania. Najrozsądniej jest je po prostu zamrozić.

Ewolucja tygodnika „Przegląd" jest widoczna gołym okiem – zamiast lewicy normalnej skręca w kierunku lewicy „nowoczesnej”, z wszystkimi dewiacjami ideologicznymi na czele z obsesyjnym feminizmem, ekologicznym radykalizmem i bezkrytycznym hołubieniem LGBT.

Historia starożytnego Rzymu dostarcza przykładów szalonych poczynań cezarów. Kaligula konia mianował senatorem, Neron podpalił dla fantazji Rzym i nawet najbardziej odlotowe poczynania władcy były aprobowane i wykonywane przez otoczenie. Rzecz jasna cezarowi nikt nie mógł się sprzeciwić – bunt kończył się unicestwieniem mądrali, który chciał mieć własne zdanie.

W środę na Białorusi nastąpiło zaprzysiężenie Aleksandra Łukaszenki na stanowisko Prezydenta Republiki Białoruś. Jako komentarz do tego wydarzenia, polski MSZ zamieścił na Twitterze następujący wpis: „MSZ odnotowuje dzisiejsze wydarzenia na Białorusi. Prezydent wybrany w niedemokratycznych wyborach nie może zostać uznany za legalnie sprawującego władzę niezależnie od tego czy zaprzysiężenie będzie potajemne, czy oficjalne”.

Społeczeństwo współczesne uformowane przez kapitalizm i zjawisko masowości opisywane przez klasyków europejskiej refleksji socjologicznej, m.in. Gustava Le Bona czy José Ortegę y Gasseta, kieruje się pewnymi schematami, które od wielu lat nie tracą na aktualności.

Dopiero niedawno zrozumiałem (nie ma się czym chwalić), że w przekonaniu prawie wszystkich, zarówno polityków jak i komentatorów, którzy wypowiadają się dziś na temat Białorusi, protestujący w tym kraju obywatele oraz antyłukaszenkowska opozycja (jakoby) są „prozachodni”, „antyrosyjscy” i „niepodległościowi”, czyli opowiadający się bez wyjątku za niezależnością tego państwa od Rosji. Innej opozycji być nie może. Dlaczego?