Myśl Polska

Wrzód wyborczy został przekłuty. To, co się pod skórą zbierało, wreszcie znalazło swoje ujście. Emocje, które targały Polską przez ostatnie tygodnie na moment zelżały. Jedni się cieszą, drudzy liżą rany. Najwięksi ogłaszają zwycięstwo i robią dobrą minę do złej gry.

Włączam TVP rano – prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki. Oglądam po południu – premier Morawiecki. Otwieram wiadomości wieczorem – Morawiecki. Pan premier o wyborach, o sukcesach (prawdziwych i rzekomych), o repolonizacji gospodarki, miłości do Unii Europejskiej, polityce społecznej, historii Polski, naszej pozycji międzynarodowej (oczywiście rośnie), patriotyzmie polskim, wrogich knowaniach Putina i Rosji itd., itp.

Wygląda na to, że cały świat coraz bardziej przyzwyczaja się, wręcz przyjmuje za oczywistość, że prezydent Putin jest najważniejszą personą w polityce globalnej. Widać to po traktowaniu jego wypowiedzi. Oto Putin na kolejnym zebraniu klubu wałdajskiego skomentował bieżącą sytuację i stosunek Rosji do wielu aktualnych problemów.

Dyrektor szkoły w Świętokrzyskiem obiecał uczniom piątki z historii jeśli pójdą na spotkanie z premierem Mateuszem. Oburzyli się na to dziennikarze i niesłusznie moim zdaniem. Za słuchanie premiera objeżdżającego kraj jakaś nagroda musi być. Przecież nikt tam za darmo na te mityngi nie idzie.

Dowiedziałem się właśnie, że jestem ludożercą. Nigdy bym na to nie wpadł, choć kto wie, czy w zamierzchłych przedszkolnych czasach nie byłem od tego o krok, gdyż moją ulubioną taktyką negocjacyjną było wówczas gryzienie przedstawicieli homo sapiens. Dość szybko jednak z tego wyrosłem, choć przez następne lata żyłem w błogiej nieświadomości, że jednak jestem kanibalem.

Nasz kraj, to dzisiaj miejsce pełne paradoksów. To spuścizna i melanż trudnej historii i niektórych, nienajchlubniejszych cech naszego charakteru narodowego. Zadęcie, patos połączone z przyziemnością okoliczności, sztubacka duma, buńczuczność wobec jednych, a uniżoność i w ostateczności, nawet kundlizm wobec drugich, ciągłe podkreślanie owej dumy wręcz sugerujące obcym kompleks niedowartościowania.

Minister Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz udzielił wywiadu rosyjskiej gazecie „Kommiersant” (w numerze 183 z 8.10.2018 r.). Chciałoby się krzyknąć „Nareszcie!”, z nadzieją na choćby jakiś wstęp do przełomu w zamrożonych przez Polskę stosunkach z Rosją. Tym bardziej, że media podjęły natychmiast słowa ministra, iż „Jesteśmy zainteresowani współpracą handlowo-przemysłową w sferze nieobjętej sankcjami”.

80. rocznica dyktatu monachijskiego jest okazją do przypomnienia postaci gen. Ludvíka Krejčí – głównodowodzącego armią czechosłowacką w 1938 roku. Człowieka, który do końca bronił wtedy honoru, suwerenności i całości terytorialnej Czechosłowacji. Postaci, która mogła zmienić bieg historii.

Na tydzień przed wyborami samorządowymi prezes PiS Jarosław Kaczyński wyznaczył główny kierunek ataku – Polskie Stronnictwo Ludowe. Wybrał Kielce nieprzypadkowo, bo jest to województwo, w którym ludowcy mają wyjątkowo silną pozycję.

Nasila się węgiersko-ukraiński konflikt na tle ustawy edukacyjnej i wydawania węgierskich paszportów obywatelom Ukrainy. Obie strony wydalają dyplomatów, a Węgry wprost oskarżają Kijów o praktyki rodem z III Rzeszy – Stany Zjednoczone stają po stronie Ukrainy, a Polska milczy.