Myśl Polska

Magdalena Ziętek-Wielomska: Siedząc w bibliotece w Berlinie przeglądałam sporo literatury dotyczącej niemieckich koncepcji Mitteleuropy – Europy Środkowej. Mniej mnie interesowała kwestia „niemieckiego imperializmu”, poprzez którą analizujemy te koncepcje w Polsce, zupełnie słusznie zresztą, co sposób samopostrzegania i samodefiniowania się Niemców.

Z okazji 90. rocznicy powstania Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, która przypadła 3 lutego, zabrał głos Wołodymyr Wiatrowycz – szef Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej, znany od dawna ze swoich probanderowskich poglądów, w tym negacji zbrodni popełnionych przez OUN i UPA.

Na kilka dni przed największą katastrofą w historii polskiej dyplomacji, ambasador Iranu zaprosił na obiad grupę polskich dziennikarzy, w tym niżej podpisaną. J.E. Masoud Edrisi Kermanshahi dał nam wtedy do zrozumienia, że nie jest jeszcze za późno i nasze stosunki można uratować.

Mateusz Morawiecki zdecydował, że Polska nie będzie reprezentowana na szczycie Grupy Wyszehradzkiej, który ma się odbyć w Izraelu. Decyzja rozsądna. Warto w tej sytuacji pokusić się o dalsze stanowcze kroki m.in. w sprawie „mienia bezspadkowego”. Żal nie wykorzystać okazji do podyktowania swojej narracji w tej sprawie, która w zaistniałych okolicznościach będzie wzbudzać zainteresowanie.

Kluczem do tego co się w ostatnich dniach stało w stosunkach polsko-żydowskich i polsko-amerykańskich jest komentarz jednej z gazet w Izraelu, dotyczący działań i wypowiedzi polityków żydowskich i polskich. W tej gazecie napisano, że w Izraelu wybory i w Polsce też. Na nic radość z tego, że pisowski rząd postawił się Żydom i przeciw czemuś zaprotestował i zerwał jakąś konferencję w Jerozolimie.

Kiedy co jakiś czas, raczej częściej niż rzadziej, słyszymy z ust dziennikarzy, polityków czy historyków na Zachodzie i w Izraelu o polskiej odpowiedzialności za Holocaust – uznajemy, że to „wpadka”, „błąd”, „koszmarny brak wiedzy” itp. Jest to tłumaczenie całkowicie błędne – osoby wypowiadające te kwestie są całkowicie przekonane, że mówią prawdę, i jest to dla wielu z nich prawda objawiona. Ba, znajdują na to co mówią „podkładkę” w postaci twórczości coraz większej liczby historyków z Polski.

W piątek rano, w radiowej wypowiedzi minister polskiego rządu Jacek Sasin stwierdził, że konferencja warszawska nt. Iranu i Bliskiego Wschodu jest sukcesem polskiej dyplomacji i oznaką, że weszliśmy do pierwszej ligi światowych mocarstw decydujących o najważniejszych światowych sprawach – w tym przypadku o pokoju na Bliskim Wschodzie.

Tylko co rozpoczęła się warszawska konferencja w sprawie Bliskiego Wschodu, a już wiadomo, że to Polska może się uważać za pierwszą ofiarę. Stało się to za sprawą oświadczenia sekretarza stanu Mike’a Pompeo, dokonanego na wspólnym z ministrem Czaputowicz wystąpieniu.

W dniu 9 lutego 2019 r., w stulecie wygłoszenia w murach Archikatedry Warszawskiej historycznego kazania sejmowego przez ks. abp. Teodorowicza, w przededniu otwarcia Sejmu Ustawodawczego II RP, odprawiona została Uroczysta Msza Święta oraz odsłonięta okolicznościowa tablica upamiętniająca zarówno to historyczne wydarzenie, jak i osobę wybitnego duchownego obrządku ormiańskiego.

O Feliksie Konecznym (1862–1949) pisze się jako o „zapomnianym polskim teoretyku cywilizacji”. To jest określenie nietrafne. Na temat polskiego badacza cywilizacji ukazało się kilka poważnych monografii nie licząc rozdziałów w książkach, artykułów naukowych i doktoratów, a także publicystyki i zwykłych, czasem nieudolnych streszczeń, jak np. te sporządzane przez Macieja Giertycha (skądinąd zasłużonego dla ocalenia spuścizny uczonego) i w jego kręgu.