Myśl Polska

Pytanie o francuski rząd, który w wyniku zawieszenia broni i traktatu zawartego z Niemcami po klęsce 1940 r.; jest o wiele szerszym zagadnieniem, niż tylko pewną taktyczną kwestią, rodzącą się na tle sytuacji, wynikającej z tej błyskotliwej kampanii oddziałów Wehrmachtu. Najpierw jednak kilka wstępnych założeń.

Pozostaje bowiem informacja, ten właściwy, istotny towar prasy codziennej. I to jest właśnie najważniejsze. Dopóki będzie istniała informacja, podawana przez niezależną prasę, dopóty będzie istniała w narodzie opinia, będzie istniał sąd o rzeczach państwowych.

Do 30 września b.r. trwała imponująca wystawa twórczości Józefa Brandta w Muzeum Narodowym Warszawie. Była to pierwsza, tak obszerna, obejmująca ok. 300 prac ułożonych chronologicznie, ekspozycja obrazów, rysunków, szkiców, a nawet fotografii jednego z najważniejszych i najciekawszych malarzy polskich XIX w. – obok Jana Matejki i Henryka Siemiradzkiego. Wszyscy trzej odnieśli sukces międzynarodowy.

Stosunkiem niemal 75% do 25% Wojciech Bakun z Kukiz15 wygrał w Przemyślu z Januszem Hamryszczakiem z PiSu. Jak przywidywałam wizyta Prezesa Kaczyńskiego w Przemyślu posłużyła nie Hamryszczakowi a Bakunowi. Nie udało się PiSowi zawrócić biegu Sanu. Prezes Kaczyński w Przemyślu powiedział, że „nie ma innej drogi niż Prawo i Sprawiedliwość i nie ma innej drogi niż Janusz Hamryszczak, tu w Przemyślu musi zwyciężyć”.

Nie znałem rzeczywistego przebiegu wydarzeń marcowych w Warszawie i innych miastach, musiałem polegać na informacjach zachodnioniemieckiej telewizji i prasy, a te brzmiały ponuro i wręcz tragicznie. Dzienniki mówiły i pisały o setkach rannych i tysiącach aresztowanych, a nawet o jednej zabitej studentce.

Kaczyński cztery razy z rzędu próbował odbić Warszawę. Dlaczego zawsze nieskutecznie? O władzach samorządowych w polskich miastach i wyborach do nich. Ta sprawa, walka o Warszawę, zdominowała polityczne życie ostatnich dni. Dlaczego po raz czwarty Kaczyńskiemu nie udało się tego dokonać?

W prostej i uczciwej epoce średniowiecza, żeby niegodnie zdobyć władzę trzeba było odważyć się popełnić zbrodnię. Taka Lady Makbet musiała zarżnąć goszczącego pod jej dachem króla po to by umożliwić objęcie tronu jej mężowi. Potem jak wiadomo miała problem z domyciem rąk splamionych krwią ofiar, ale w tej uczciwej epoce było jeszcze coś takiego jak sumienie i jego wyrzuty.

Adam Wielomski: Komisja Europejska podała właśnie najnowsze dane statystyczne dotyczące legalnej imigracji w poszczególnych państwach członkowskich UE. Wyniki są mocno szokujące, potwierdzając jednakże to, co każdy z nas może zobaczyć na ulicach polskich miast: nasz kraj stał się mekką dla imigrantów spoza UE.

Przyznam, że po książkę Radka Sikorskiego „Polska może być lepsza. Kulisy polskiej dyplomacji” sięgnąłem nie po to, by poznać poglądy byłego szefa dyplomacji na politykę zagraniczną. Te znam doskonale. Liczyłem raczej na oryginalne skróty myślowe, czy jak kto woli bon-moty, które są znakiem rozpoznawczym pana ministra, a które przedostając się do opinii publicznej, czynią zawsze wiele urokliwego harmidru. Niestety, musiałem obejść się smakiem.

Władimir Putin myśli w kategoriach realistycznej teorii stosunków międzynarodowych. Neguje się w niej charakterystyczną dla teorii liberalnej i dla neokonserwatyzmu zależność polityki zagranicznej od wewnętrznego ustroju i ideologii państwa. Kreml uznał zatem aferę Dżamala Chaszoggiego za wewnętrzny problem Arabii i się do niej nie miesza. Prezentuje się w ten sposób na arenie międzynarodowej jako państwo poważne, wiarygodne i odpowiedzialne.