Myśl Polska

„Wszyscy jesteśmy Charlie” – tak francuski i europejski establishment zareagował na zamach terrorystyczny na pismo „Charlie Hebdo”. Prezydent Francois Holland stwierdził, że w zamachu „zginęli rysownicy o wielkim talencie, odważni kronikarze”, dodając, że „będziemy nadal w ich imieniu bronić tego przesłania wolności”.

W Niemczech co wtorek prawie 20 tysięcy ludzi wychodzi na ulice, by w marszach stowarzyszenia PEGIDA demonstrować przeciwko islamizacji Europy, niekontrolowanej imigracji muzułmańskiej i islamskiemu fundamentalizmowi i terroryzmowi – w odpowiedzi zjednoczony świat mediów, polityki, gospodarki i kultury odpowiada oskarżeniami o rasizm, ksenofobię, neonazizm, antysemityzm…

Günter Grass – jeden z najbardziej znanych i znaczących niemieckich pisarzy XX wieku, laureat literackiej nagrody Nobla i autor „Blaszanego bębenka”. Socjaldemokrata, uwikłany w aparat przemocy III Rzeszy; walczący o „kulturę pamięci”, pochodzący z Gdańska miłośnik tego miasta i zwolennik polsko-niemieckiego „pojednania”, a zarazem prześmiewca polskich obrońców z 1939 roku...

Szedłem wiedząc dobrze, że już jest po wszystkim. W nocy przyjechali bandyci i spalili naszą wioskę. Wiedziałem, że teraz skończyły się wieczorne wędrówki do dużych wsi, gdzie dobre Ukrainki, szczególnie znajome mojej mamy, pozwalały nam przenocować.

Poniżej przedstawiamy kolejny fragment z dzieł Romana Dmowskiego poświęcony relacjom polsko-rosyjskim. Powstał on w 1931 roku – a mimo to uderza aktualność jego przemyśleń dotyczących polskiego kompleksu niewolnika, jakim jest nasz stosunek do wschodniego sąsiada. Dmowski nawołuje do przezwyciężenia tego kompleksu i nauczenia się chłodnego myślenia o Rosji. Uważa to za jedno z ważniejszych zadań, bo – jak pisze – „to sąsiad najważniejszy”. Oto tekst:

Powracam do omawianych na naszych łamach kilka lat temu powieści znanego rosyjskiego pisarza, żyjącego we Francji, Wladimira Wołkowa (zm. W 2005 roku). Jego obserwacje i wizje są właśnie obecnie jeszcze bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Jego przesłania nie zrozumieli ani na jotę nasi „antykomuniści”, i rusofobi, którzy byli inspiratorami wydania jego dzieł w Polsce. Widzieli w nim to, co chcieli widzie, a nie dostrzegli tego, co najistotniejsze.

Tomasz Sakiewicz bije po twarzy, bo nie ma argumentów rozumowych. Zaledwie w parę godzin po ukazaniu się mojego felietonu na portalu Onet, w którym krytykuję m.in. postawę redakcji „Gazety Polskiej” w sprawie sojuszu z nacjonalistami ukraińskimi, na stronie internetowej tejże gazety ukazał się paszkwil, n-ty z kolei, pod moim adresem.

Ojciec święty Jan Paweł II, który był prorokiem naszych czasów, wybiegającym swoją myślą w daleką przyszłość, jak nikt rozumiał problemy współczesnego świata, i wielką rolę, jaką ma w nim do spełnienia Kościół katolicki, w tym zwłaszcza jego kadrowe zastępy kapłanów i osób konsekrowanych.

W ostatnich latach widoczny jest wyraźny wzrost zainteresowania problematyką dotyczącą formacji zbrojnego podziemia niepodległościowego w czasie ostatniej wojny i tuż po jej zakończeniu. Na gruncie dziejów endecji znajduje to swoje odbicie w zainteresowaniu działalnością i funkcjonowaniem zbrojnego podziemia narodowego. Na czoło wysuwa się problematyka dotycząca Narodowych Sił Zbrojnych. Objawia się to m.in. w dużej liczbie publikacji poświęconych tej formacji.

Wiele w mediach słyszymy o Polakach żyjących w Donbasie, selektywnie wybrane informacje i opinie mają nam zaprezentować obraz środowiska znajdującego się na skraju wręcz zagłady. Dowiadujemy się, że Polacy w Donbasie są prześladowani, na każdym kroku grozi im niebezpieczeństwo i śmierć, a ponadto głód i nędza z rozpaczą.