Myśl Polska

Kilka dni przed wyborami prezydenckimi otrzymałem list otwarty Kresowian, a w każdym razie kilku reprezentatywnych organizacji kresowych, których liderzy jednomyślnie wzywają do poparcia Andrzeja Dudy w tychże wyborach.

Jestem endekiem. Zawsze nim byłem. Nie oznacza to, że uważam endecję za szczyt swoich politycznych marzeń. Tak nie jest. Parafrazując znane słowa Dmowskiego, mogę jedynie za siebie powiedzieć, że ”wolno mi być dumnym z tego, co w endecji jest wielkie, ale muszę przyjąć i upokorzenie, które spada na endecję za to, co jest w niej marne”.

Operacja kanał zakończona. Po projekcie Ogórek, zakończył się projekt Biedroń. Oni już nawet nie udają lewicy. Majstersztyk Przeciwnika, zamiast człowieka socjalnej lewicy pokazujemy nieakceptowalnego dla tradycyjnego elektoratu tej strony fajno-kandydata.

Skład osobowy drugiej tury wyborów trudno nazwać zaskoczeniem. Powszechnie kreowani na głównych antagonistów Andrzej Duda i Rafał Trzaskowski osiągnęli poparcie w granicach przewidywanych przez główne pracownie badania opinii publicznej. Oznacza to, że pomimo pozornie sporej przewagi urzędującego prezydenta, obaj rywale zachowują wyrównane szanse na wyborcze zwycięstwo. Czeka nas zatem wyrównana i zapewne bezkompromisowa walka.

Jednym z głównych argumentów przeciwko ustrojowi PRL i całego obozu radzieckiego było to, że nie dopuszczał on wolności słowa i krępował demokrację. Uważa się że duża część informacji służyła wtedy propagandzie, media były cenzurowane i służyły kształtowaniu opinii po myśli rządzących

Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia przekracza kolejne granice w każdej z wydawanych ostatnio publikacji. A miało być tak pokojowo i konstruktywnie… Założenia były inne, lecz praktyka działalności tej instytucji pokazuje, że – o dziwo, bez zmiany nazwy – może się ona zajmować czymś od dialogu diametralnie odmiennym.

Mijająca kampania wyborcza zostanie zapamiętana jako najdłuższa i najdziwniejsza z dotychczasowych. Z całą pewnością nie była nudna, przeciwnie dostarczyła nam wielu, niekoniecznie pozytywnych emocji. Kandydaci potrafili jednak także zaskakiwać in plus. Dla mnie ta kampania przyniosła aż trzy polityczne odkrycia.

Z królewską formą rządów w Europie było różnie. Cały proces odchodzenia od monarchicznego systemu władztwa był długi, wielokrotnie niezwykle krwawy, z wieloma spowolnieniami i niekiedy nawet nawrotami. Jednak to co się zdarzyło można nazwać pewnym historycznym procesem.

Już w maju i czerwcu 1945 roku zaczęli na Ziemie Odzyskane napływać osadnicy: najpierw wojskowi, którzy jeszcze niedawno z bronią w ręku i w mundurach Wojska Polskiego (1. i 2. Armii WP) wyzwalali te ziemie (Kołobrzeg, Dolny Śląsk, Ziemia Lubuska, forsowali Odrę i Nysę Łużycką, Wał Pomorski) docierając do Budziszyna, Drezna i Berlina. To za ich sprawą na gmachu Reichstagu pojawił się biało czerwony sztandar.

Nie bądźmy talmudystami – przestrzegał Roman Dmowski, dając do zrozumienia, że myśl narodowa nie może się kierować dogmatami, tylko realną oceną otaczającej nas rzeczywistości. W tradycji naszego pisma, które istnieje od 1941 dewiza ta była realizowana zawsze, pismo było miejscem wywiany poglądów, nawet bardzo od siebie odległych, o co dbał zwłaszcza długoletni redaktor naczelny Antoni Dargas.