Myśl Polska

Ronald Lasecki zwrócił mi uwagę, że nijak nie może zrozumieć moich równoczesnych sympatii dla teokratycznych papieży (Grzegorz VII, Innocenty III) budujących uniwersalne chrześcijańskie państwo europejskie, które wyrażam w swoich publikacjach naukowych, połączonych z predylekcją dla Romana Dmowskiego – polityka stojącego na gruncie absolutnej supremacji państwa narodowego.

Zeszłoroczny kryzysy międzynarodowy wokół Syrii oraz tegoroczny związany z sytuacją na Ukrainie stopniowo kształtują globalny układ sił. Z dzisiejszej perspektywy można powiedzieć o uformowaniu się dwóch podstawowych bloków geopolitycznych.

Kontrrewolucja putinowska jest w istocie eklektyczna, ale odwołania sowieckie mają tu wymiar li tylko symboliczny (w rodzaju melodii do hymnu itp.), odwołania zaś do Rosji carsko-prawosławnej poza symbolicznym mają już wymiar całkiem konkretny (np. wspieranie Cerkwi, szkoły Kadetów). Chyba oczywiście, że ktoś za kontynuację tradycji sowieckich uważa panujący w Rosji quasi-autorytaryzm, ale to akurat krytyka z pozycji demoliberalnych.

Proces powstawania nowych, prorosyjskich struktur państwowych na obszarze Ukrainy może być wydarzeniem o skutkach brzemiennych dla całej Eurazji, a w efekcie dla globalnego układu sił.

To Ihor Kołomojski ogłosił w połowie kwietnia „polowanie na separatystów”. Za przekazanie w ręce kijowskiej junty żywego separatysty zgodził się zapłacić 10 tys. USD, za odbicie zajętego budynku 200 tys. USD, za zwrot pistoletu tysiąc, a karabinu 1,5 tys. USD (onet.pl, 18.04.2014). Można go więc uznać pośrednio winnym zbrodni w Odessie – pisze Bohdan Piętka

11 maja 2014 roku w niespełna miesiąc po śmierci Albina Tybulewicza (17 kwietnia br.) odszedł kolejny emigracyjny działacz Narodowej Demokracji, mieszkający w Belgii dr Stanisław Kozanecki. Urodził się w roku 1917 w Rudzie Pabianickiej (obecnie jest to część Łodzi) w rodzinie wywodzącej się z drobnej szlachty. Posiadał pięcioro rodzeństwa – trzech braci i dwie siostry.

Zaniepokojeni sytuacją polityczną, gospodarczą i finansową w świecie, a w szczególności na Ukrainie zwracamy się do władz Federacji Rosyjskiej o nieustępliwość w stosunku do władz i organizacji państw zachodnich – w tym polskich, które reprezentują dyktat neokonserwatystów amerykańskich oraz spadkobierców ludobójczej organizacji UPA, których celem jest włączenie w swoją strefę wpływów Ukrainy bez względu na koszty i straty samej Ukrainy.

Kiedy w PRL Władysław Gomułka ostrzegał przed odradzającą się pod patronatem dawnych oficerów Wehrmachtu i SS armią niemiecką – wyśmiewano go (i wyśmiewa do dziś) uważając, że ma obsesję i jest to czysta propaganda. Okazuje się, że miał rację – pisze o tym Michał Soska.

„Kto dużo czyta, ten dużo wie” – Właśnie od tego rosyjskiego przysłowia chciałabym rozpocząć mój artykuł poświęcony nie samemu procesowi czytania w Rosji, ale przede wszystkim związanym z nim obyczajom. W tekście skupię się przede wszystkim na mieszkańcach Moskwy, ponieważ właśnie tam przez ostatnie 4 miesiące miałam okazję gościć jako studentka Instytutu im. A.S. Puszkina.

Jako profesor malarstwa wytłumacz czytelnikom „Myśli Literackiej”, co w malowaniu artystycznym znaczy abstrakcja, estetyzacja, a co eksterminacja? Co jest wspólnym mianownikiem tych słów? Co jest upiększaniem rzeczywistości, co nieudacznictwem, a co oddawaniem prawdy lub jej fałszowaniem?