Myśl Polska

Z mieszanymi odczuciami obserwuję zamieszanie, jakie wywołała wypowiedź burmistrza Jersey City Stevena Fulopa, który na Twitterze kłapnął o marszałku polskiego Senatu, że to "znany antysemita", "biały nacjonalista", "osoba zaprzeczająca Holocaustowi" oraz "ktoś, kto posiada zerową wiarygodność". Wszyscy uderzyli w tarabany, wznieśli proporce i husarskie skrzydła, zamiast być wdzięczni panu burmistrzowi. W końcu nie często w polityce zdarza się taka szczerość.

Dzień po dniu nowe fakty tyczące stosunków polsko-żydowskich stawiają nas na równe nogi. Szczególnie zaskoczona jest rządząca radykalna centroprawica, która była przekonana, iż oczyściła przedpole poprzez szereg ważkich gestów, począwszy od dawnej inicjatywy Lecha Kaczyńskiego w postaci finansowanej z budżetu budowy Muzeum Historii Żydów Polskich poprzez różnorakie wydarzenia „ocieplające”.

Niesławna Ustawa S.447 JUST (Justice for Uncompensated Survivors Today – Sprawiedliwość dla Niezaspokojonych Ocalonych Dzisiaj) Senatu USA przeszła kolejny etap legislacji. 24 kwietnia 2018 r. została przyjęta przez aklamację (!) przez Izbę Reprezentantów i przesłana do prezydenta.

W języku polityki III RP poczesne miejsce zajmuje słowo de-komunizacja i jego pochodna – de-ubekizacja. Przy ich użyciu we współczesnej Polsce ścigany jest fantom o nazwie komunizm, który występował w XX wieku w nazwie partii bolszewickiej.

W numerze 15-16 (8-15.04.2018) „Myśli Polskiej” ukazał się artykuł Magdaleny Ziętek-Wielomskiej pt. „Mieczysław F. Rakowski: polityczny emisariusz pomiędzy Warszawą a Berlinem”, dotyczący roli Mieczysława F. Rakowskiego i Józefa Cyrankiewicza w wynegocjowaniu układu Cyrankiewicz-Brandt, czyli układu o podstawach normalizacji stosunków pomiędzy PRL i RFN z 7 grudnia 1970 roku.

Podczas Forum Ekonomicznego w Krynicy w 2017 r. premier Mateusz Morawiecki zapowiedział cały szereg ułatwień dla Ukraińców szukających pracy w Polsce, w tym uzyskania uprawnień do stałego pobytu, a nawet otrzymania obywatelstwa RP. Podobnie mówił również na różnych forach krajowych.

„Kiedy nasza delegacja jedzie do Iranu w sprawach handlowych, to spotykamy się z pretensjami Irańczyków. My deklarujemy, że chcemy handlować, a Irańczycy nam odpowiadają, że powinniśmy coś zrobić, żeby to było w ogóle możliwe. Bo wina leży po naszej stronie, tj. naszych banków i instytucji, które robią problemy, gdyż oglądają się na Amerykanów” – mówi w wywiadzie dla Myśli Polskiej sen. Maciej Grubski, przewodniczący Polsko-Irańskiej Grupy Parlamentarnej.

Polityka zagraniczna Polski po 1989 roku była prowadzona w sposób amatorski, często pod presją obcych ośrodków wpływu. W ostatnim czasie zaczęła niebezpiecznie zbliżać się do dna, aż w końcu 24 kwietnia br., w dniu przyjęcia przez Izbę Reprezentantów Kongresu Amerykańskiego ustawy 447, spoczęła na dnie.

Wciąż nie mogę wyjść ze zdumienia po słowach Mateusza Morawieckiego, który „podziękował” Donaldowi Trumpowi za poklepanie po plecach za to, że wydajemy na zbrojenia więcej niż się od nas wymaga. Kiedy Trump to mówił Angela Merkel zrobiła jakąś dziwną minę, jakby była zdumiona takim stawianiem sprawy, ale pewnie byłaby jeszcze bardziej, gdyby przeczytała jak skomentował to premier RP:

Sytuacja w Polsce wokół amerykańskiej ustawy 447 staje się bardziej gorąca. O ile jej uchwalenie przez amerykański senat było tylko odnotowane zaś komentarzy było niezbyt dużo, to tym razem, po przyjęciu jej przez Izbę Reprezentantów, reakcja wśród polityków i mediów była już ożywiona.